Hé jij,
Ik heb jaren niet aan je gedacht, maar vandaag was je daar plots, vanuit het niets, in mijn hoofd. Een allesoverheersend verlangen, vermomd als herinnering uit het verleden van dat concert van Douwe Bob en jij, als volslagen onbekende, die plots naast me kwam staan.
Douwe was nog lang niet aan zijn laatste nummer toe, toen je – zomaar en compleet onverwachts – mijn hand vastpakte en me, laverend tussen de dicht opeengepakte mensen, meenam naar buiten.
Het was buiten minder warm dan binnen, maar door wat toen zo overduidelijk in de lucht ging, kreeg ik het nog wat warmer dan ik binnen had gehad. Ik durfde je niet aan te kijken, ging gewillig met je mee. Mocht ik een schaap geweest zijn en jij me naar de slachtbank leiden, dan nog had ik me niet eens kunnen verzetten. Ik had het vast zelfs niet eens gewild.
We stapten, minutenlang, hand in hand, zwijgend, tot we wat Douwe zong nog amper konden verstaan. Af en toe passeerden we een avondlijke wandelaar of een eenzame fietser, maar die sloegen nooit echt acht op ons en wij ook niet op hen. Toen ook dat al enkele minuten geleden was, gingen we in het gras zitten aan de kant van de weg, een beetje verscholen achter een struikje.
Daar durfde ik je voor het eerst echt aan te kijken. Je lichtblauwe ogen haakten zich onverbiddelijk vast in de mijne, vastberaden en zelfzeker. Ik haalde diep adem, probeerde onhandig de riempjes van mijn sandaaltjes los te maken en liet daarna mijn tenen door het gras woelen. Het gevoel dat dat me gaf, maakte me wat rustiger.
Met je vinger streelde je mijn onderarm, heel voorzichtig en zacht. Op mijn huid leek het een vlinder die rond mijn arm fladderde, maar onderhuids leek het alsof er net een olifant mijn lichaam was binnengestormd. Je vingers baanden zich een weg over mijn arm, langs mijn hals, naar mijn gezicht. Je legde je hand op mijn wang en bracht je gezicht vlakbij dat van mij. Je lippen zochten de mijne. Mijn mond opende zich als vanzelf en ik verloor mezelf in minutenlang gezoen.
Ik droeg enkel een kort, luchtig zwart kleedje. Jij droeg een afgewassen, gescheurde jeans en een witte T-shirt met V-hals. Je duwde me voorzichtig neer in het gras en ging langs mij liggen. Heel voorzichtig opende je de rij knoopjes bovenaan mijn jurk, zodat je al snel kon vaststellen dat ik geen beha droeg (veel te warm voor, toch?). Het leek je ook helemaal niet te verrassen. Of je liet het in ieder geval niet blijken.
Ik probeerde stil te blijven liggen, maar mijn lichaam kronkelde toch onder jouw aanrakingen. Ik kneep mijn benen tegen elkaar, terwijl jij je T-shirt in één vlotte beweging over je hoofd trok. Je blonde haren kwamen erdoor in de war te liggen, maar ik kon enkel maar kijken naar je bovenlijf. Het was gespierd en bruin. En vooral heel erg sexy. Ik wilde je aanraken, maar jij onderschepte mijn handen toen ze ergens halverwege richting jouw lichaam waren en duwde mijn armen boven mijn hoofd tegen het gras. Toen kuste je ze, en daarna mijn armen, mijn hals, mijn borsten, mijn buik, en verder. Je trok mijn minuscule kanten slipje uit en ging verder met het kussen van die delen die nu ook niet langer bedekt waren. Ik wist amper wat me overkwam en kon niet helder meer nadenken.
